Głuchy trzask na zewnątrz powoduje napięcie wokół mnie. Rozglądam się nerwowo dookoła, ale niczego nie widzę. Zimny nóż w ręce daje mi lekkie poczucie bezpieczeństwa, jednak to zbyt mało. Bezpieczny kąt odszedł razem z nimi. Ich już nie ma, a jego zabrali. Śmierć czeka na mnie wszędzie, ze wszystkich stron otaczają mnie wrogowie. Nigdzie nie jest bezpiecznie... Warszawa lub raczej jej pozostałość jest miejscem szczęścia i rozpaczy jednocześnie. Jestem bezbronna, choć srebrny sztyket w ręku może mnie ochronić. Życie zmieniło się w piekło, całkiem niedawno, jednak nic nie jest w stanie stanąć na drodze miłości i wolności.
W płucach czuje żar, który rozprzestrzenia się po całym ciele, chęć zemsty i obarczenia winą kogokolwiek mnie przytłacza.
Obserwuję ulice przez okno, gdy nagle dostrzegam obcych ludzi. Adrenalina podskakuje maksymalnie, łapię nóż i przygotowuję się do obrony. Mój mózg myśli teraz tylko o nich. Podnoszę się z miejsca.
Czas zacząć walczyć...
Wspaniały prolog, choć na mój gust trochę za krótki. Bardzo mnie nim zaciekawiłaś. Już się nie mogę doczekać pierwszego rozdziału!
OdpowiedzUsuńŻyczę dużo weny!
To mój pierwszy blog, dopiero ogarniam jak to wszystko działa ;) dziękuję bardzo ! :) rozdział już jest, niedługo będzie ;)
UsuńWitam!
OdpowiedzUsuńProlog bardzo przyciągnął moją uwagę. Nigdy nie spotkałam się z taką tematyką, więc jakby nie patrzeć jest to dla mnie coś nowego ;)
Zastanawiam się, kim jest ta dziewczyna, rozumiem, że przybliżysz jej kreację w najbliższym czasie, ale ja... Jestem w gorącej wodzie kąpana, więc chciałabym już wszystko wiedzieć;)
Czekam na nowy rozdział, mam nadzieję, że szybko się pojawi. Trzymam kciuki za rozbudowane opisy i główną bohaterkę.
Pozdrawiam serdecznie,
Sorbet
Witaj ! Miło usłyszeć takie słowa na początek :) dziękuję bardzo ! :) Mam nadzieję, że rozdziały przypadną do gustu i nie będzie nudy ;) a kciuki na pewno się przydadzą. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńProlog jest super. Zapowiada się świetny blog :) Życzę ci powodzenia :) Dobrej weny !
OdpowiedzUsuń